News

Discover the daily life of Doggybagcrew thanks to this blog. You will find our rescues, the refuge, our missions and the news of the ASBL

Ανεβάζουμε κάποια πραγματάκια από το τελευταιο μας μπαζαρ για όσα δεν καταφέρατε να έρθετε ή για όσα μένετε μακριά αλλά θέλετε να στηρίξετε το καταφύγιο!Τα έσοδα θα πανε για τη δημιουργία χώρου για διασωσμένα γουρουνάκια.Προς το παρόν θα επεκτείνουμε τον χώρο που ζει ο Oscar και ο Sting (ο Sting είναι σκυλάκι αλλά πάει πακέτο με τον Oscar xD ) ώστε να μπορούν να βγαίνουν μέσα στη μέρα. Ο νέος χώρος που θα φτιαχτεί για τα γουρουνάκια απαιτεί αρκετό χρόνο και χρήματα και λόγω βροχής δεν μπορεί να γίνει πολύ γρήγορα (σκοπεύουμε να φτιάξουμε τοιχο από πέτρα και τσιμέντο για να είναι γερός). Επομένως μέχρι να ολοκληρωθεί, θέλουμε ο Oscar και o Sting να ζουν όσο πιο άνετα γίνεται!Στέλνουμε με box now ή ταχυδρομικά και η πληρωμή μπορεί να γίνει με paypal ή απευθείας στο fundraising που τρέχει για τη δημιουργία του γουρουνοχώρου : ko-fi.com/doggybagcrew/goal?g=51Για οποιαδήποτε πληροφορία και παραγγελίες μπορείτε να μας στείλετε μήνυμα xxx ... See MoreSee Less

Photo

View on Facebook
· Share

Share on Facebook Share on Twitter Share on Linked In Share by Email

On Sunday, we hosted our last bazaar of 2024 at Trise. It was a wonderful experience, once again, as we had the chance to connect with new people, as well as friends and comrades who stopped by or took part to support our cause.The profits from the bazaar will be used to create a larger space for rescued pigs. For now, we plan to expand the area for Oscar and Sting so they will have more room to run and play during the day. Unfortunately, Oscar cannot roam freely inside the shelter, even though he enjoys being with the dogs. Garry, a former hunting dog for wild pigs, doesn't get along well with Oscar. The new pig enclosure will be much larger and will feature a stone and cement wall. This will take time and money, but it will provide a completely safe space for the rescued pigs. Due to the weather, we're unsure when it will be finished, so in the meantime, we're focusing on expanding their current area. Oscar is growing quickly, and his enclosure is already full of large holes in the ground.A portion of the profit was given to the cat Iraklis, who is battling both FIP and cancer, and was rescued by Vintage Piece for Peace. The vet expenses they need to cover are huge and you can check their highlights for more info if you would like to donate.We are grateful to all the participants and those who sent their creations in solidarity with the shelter. Thebongofwrath created beautiful canvases featuring some of our residents, such as Titos, Oscar, and our little girl, Aria, who passed away in August. Thank you for this beautiful surprise! It truly meant a lot to us.If you missed the event and you still want to support us, we will upload soon all the available items for sale! Limited prints are also available from the animal liberation exhibition in solidarity with the shelter, so stay tuned if you want to get one of them!See you all again soon! 🐽Until every cage is empty !🖤💚 ... See MoreSee Less

Photo

View on Facebook
· Share

Share on Facebook Share on Twitter Share on Linked In Share by Email

Ξεκινήσαμε! Σας περιμένουμε στο Winter Vegan Bazaar Vol2 μέχρι τις 9, Κολοκοτρώνη 31 στο Σύνταγμα ! Τα έσοδα θα διατεθούν για δημιουργία χώρου για διασωσμενα γουρουνάκια! ... See MoreSee Less

Photo

View on Facebook
· Share

Share on Facebook Share on Twitter Share on Linked In Share by Email

Belgium- Belgique Vous pouvez vous procurer ces bougies en soutien au Doggybagcrew sur Braine-l'Alleud. Vegan et unique , l'entièreté de la vente est reversée au refuge !Merci Martine pour cette initiative et la création des bougies.Merci Christine Despiegelaere de prendre le temps de les vendre. Pour vous les procurer, contacter Christine ! ... See MoreSee Less

Photo

View on Facebook
· Share

Share on Facebook Share on Twitter Share on Linked In Share by Email

Το μενού του τελευταίου μας μπαζαρ για φέτος ( Winter Vegan Bazaar Vol2 ) που θα γίνει αυτή την Κυριακή στον αυτοδιαχειριζόμενο κοινωνικό χώρο TRISE (Κολοκοτρώνη 31, Σύνταγμα) για την οικονομική ενίσχυση του καταφυγίου (δημιουργία χώρου για διασωσμένα γουρουνάκια)ΓΙΑ ΠΑΚΕΤΑΚΙΑ ΦΕΡΤΕ ΤΟ ΤΑΠΕΡΑΚΙ ΣΑΣ! 🐽Στον χώρο θα υπάρχει και μίνι μπαρ με τσάι,καφέ, φρέσκους χυμούς με φρούτα από το χωριό, σπιτική ρακί, σαγκρια, μπύρες κ.α.Ευχαριστούμε πολύ το Bamboo Vegan για τα υπέροχα Soft cookies 😍*Vegan hot dog δεν θα έχουμε στο bazaar αλλά θα έχουμε αύριο, 7/12 στο Punk against Capitalism στο κηπακι της Τσαμαδού από τις 18:00 και μετά !! ( www.facebook.com/events/924077295721023 ) ... See MoreSee Less

Photo

View on Facebook
· Share

Share on Facebook Share on Twitter Share on Linked In Share by Email

ENG/GR Why don’t we welcome more animals at the moment?This is a question we are often asked by people who approach us about taking in more animals. It’s an important topic, and we’d like to take this opportunity to address it.We purchased the land nearly 2.5 years ago now. The decision to buy rather than rent was motivated by several reasons. The first reason was the safety of the animals. Just this year, we saw some shelters being evicted due to the end of its lease. Everything that had been built was reduced to nothing, creating immense stress for both the animals and the humans involved.The second reason is to ensure that the project can continue indefinitely, even if we can no longer manage it or if we were to pass away. This land belongs to the non-human animals and to the trustworthy people who will join the project in the future. The land is completely undeveloped, and everything still needs to be built. However, this gives us the opportunity to design it in the best way possible.Since June, we’ve been living on the land in a caravan, without access to water, and with electricity only since October, thanks to solar panels. Spending the summer without water was, of course, a barrier to accepting new residents. We had to ensure that those already present had everything they needed. We should mention that when we purchased this land, the contract stated it was classified as buildable. This meant we were eligible to obtain water access permission. However, after the new law regarding out-of-plan fields was passed, the water permission remains on hold.With winter approaching, bringing its cold and rain (we are in the mountains), it is once again crucial for us to ensure that the residents have all the comfort they need to get through the winter, staying dry and warm (and we too, as long as we’re at it!). We’ve learned that it’s essential to spend a whole year on the land to fully understand its needs and learn from our mistakes before welcoming more animals. Their safety is our priority. It’s important to note that we are surrounded by many predators, and every space must bemeticulously designed to ensure that no animal becomes the victim of an attack.So, after this year, will we take in ALL the animals we are asked to take in? The answer is not so simple.First, we are only two, and just handling the daily tasks takes a lot of time. On top of that, there’s the construction of the shelter and organizing fundraising events for the project, so it’s clear that all of this takes time. Each new resident adds to the workload.Furthermore, our goal is not to fill spaces with as many animals as possible and simply feed them once a day. Our ambition is to create a place where humans and non-human animals live together, sharing the spaces. We do not wish to replicate the model of a farm run by humans, with the only difference being that the animals are not killed. We aim to prove that another way of living is possible, one that respects the personalities, needs, and differences of each animal. After all, they are all individuals. Each animal has its own unique background, personality, and trauma,which means we need to work with each one in a different way.As antispeciesists, we refuse to pay to save an animal or to take in animals that have been purchased. The reason is simple: giving money to an exploiter means making a profit for them.This will not change the system of exploitation; on the contrary, it will reinforce it, because this money will allow the exploiter to buy more animals, often more profitable and in larger numbers. We believe that this is not the way to end animal exploitation.Despite the simplicity of the situation, we refuse and will always refuse funding from the state or the European Union. We cannot oppose a system responsible for so much suffering and then benefit from it when it suits us, even if it’s not directly about us. Non-human animals (and humans, too) will never be free in a capitalist society. Each new individual who joins the shelter represents an investment of time and resources over many years. This is often overlooked by those who ask us to take in an animal. If we want to welcome more animals, it is clear that we need more financial resources and more help on the ground. Saving an animal is just the visible tip of the iceberg. However, our goal remains to provide a peaceful and fulfilling life for as many non-human animals as possible, while respecting their well-being and needs.A very interesting documentary about sanctuaries, which addresses many of the points mentioned above and aligns closely with our perspective, is “Escape, Resistance and Solidarity - Farmed Animal Sanctuaries as the Heart of the Movement”. It’s available on YouTube with multiple subtitles. : www.youtube.com/watch?v=oDD4AZQBgj8&t=14s🐽🐽🐽🐽🐽🐽🐽🐽🐽🐽🐽🐽🐽🐽🐽🐽🐽🐽🐽🐽🐽Γιατί δεν μπορούμε να υποδεχτούμε περισσότερα ζώα αυτή τη στιγμή;Αυτή είναι μια ερώτηση που συχνά μας κάνουν άτομα που μας προσεγγίζουν για να αναλάβουμε περισσότερα ζώα στο καταφύγιο. Είναι ένα σημαντικό θέμα, και θα θέλαμε να εκμεταλλευτούμε αυτή την ευκαιρία για να απαντήσουμε.Αγοράσαμε τη γη πριν από περίπου 2,5 χρόνια. Η απόφαση να αγοράσουμε αντί να ενοικιάσουμε πάρθηκε για πολλούς λόγους. Ο πρώτος λόγος ήταν η ασφάλεια των ζώων. Μόνο φέτος, είδαμε κάποια καταφύγια να εκδιώκονται λόγω λήξης του ενοικιαστηρίου. Ό,τι είχε χτιστεί καταστράφηκε, προκαλώντας τεράστιο στρες τόσο για τα ζώα όσο και για τους ανθρώπους που εμπλέκονταν.Ο δεύτερος λόγος είναι να διασφαλίσουμε ότι το εγχείρημα αυτό μπορεί να συνεχιστεί επ’ αόριστον, ακόμη κι αν δεν μπορούμε πια να το διαχειριστούμε ή αν δεν υπάρχουμε πλέον. Αυτή η γη ανήκει στα μη ανθρώπινα ζώα και σε αξιόπιστα άτομα που θα συμμετάσχουν στο εγχείρημα στο μέλλον. Η γη είναι εντελώς ακαλλιέργητη, και τα πάντα πρέπει να φτιαχτούν από το μηδέν. Ωστόσο, αυτό μας δίνει την ευκαιρία να την σχεδιάσουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.Από τον Ιούνιο ζούμε στο καταφύγιο σε ένα τροχόσπιτο, χωρίς πρόσβαση σε νερό και με ρεύμα από τον Οκτώβριο, χάρη σε ηλιακά πάνελ. Το να περάσουμε το καλοκαίρι χωρίς νερό ήταν, φυσικά, εμπόδιο για να δεχτούμε νέους κατοίκους. Έπρεπε να διασφαλίσουμε ότι όσα ήδη βρίσκονται εδώ έχουν ό,τι χρειάζονται. Πρέπει να αναφέρουμε ότι όταν αγοράσαμε το χωράφι, το συμβόλαιο ανέφερε ότι ήταν χαρακτηρισμένο ως οικοδομήσιμο. Αυτό σήμαινε ότι μπορούσαμε να πάρουμε άδεια πρόσβασης σε νερό. Ωστόσο, μετά την ψήφιση του νέου νόμου για περιοχές εκτός σχεδίου, η άδεια για νερό παραμένει σε εκκρεμότητα.Με τον χειμώνα να πλησιάζει, φέρνοντας κρύο και βροχή (βρισκόμαστε σε βουνό), είναι και πάλι κρίσιμο να διασφαλίσουμε ότι οι κάτοικοι έχουν όλη την άνεση που χρειάζονται για να περάσουν τον χειμώνα, μένοντας στεγνοί και ζεστοί (και εμείς μαζί!). Αντιληφθήκαμε ότι είναι απαραίτητο να περάσουμε έναν ολόκληρο χρόνο εκεί για να κατανοήσουμε πλήρως τις ανάγκες του καταφυγίου και να μάθουμε από τα λάθη μας πριν καλωσορίσουμε περισσότερα ζώα.Η ασφάλειά τους είναι η προτεραιότητά μας. Είναι σημαντικό να σημειώσουμε ότι περιβαλλόμαστε από πολλούς θηρευτές, και κάθε χώρος πρέπει να σχεδιαστεί με ακρίβεια ώστε να διασφαλίζεται ότι κανένα ζώο δεν θα πέσει θύμα επίθεσης.Αφού περάσει αυτός ο χρόνος, θα μπορέσουμε δεχτούμε ΟΛΑ τα ζώα που μας ζητούν να δεχτούμε; Η απάντηση δεν είναι τόσο απλή.Πρώτον, είμαστε μόνο δύο άτομα, και μόνο η διαχείριση των καθημερινών εργασιών απαιτεί πολύ χρόνο. Επιπλέον, υπάρχει η κατασκευή του καταφυγίου και η οργάνωση εκδηλώσεων οικονομικής ενίσχυσης για το εγχείρημα, οπότε είναι σαφές ότι όλα αυτά απαιτούν χρόνο. Κάθε νέος κάτοικος αυξάνει το φόρτο εργασίας.Επιπλέον, ο στόχος μας δεν είναι να γεμίσουμε τους χώρους με όσο το δυνατόν περισσότερα ζώα και απλώς να τα ταΐζουμε μία φορά την ημέρα. Στοχεύουμε στη δημιουργία μιας κοινότητας όπου ανθρώπινα και μη ζώα συνυπάρχουν σε κοινούς χώρους. Δεν επιθυμούμε να αναπαράγουμε το μοντέλο μιας φάρμας που διευθύνεται από ανθρώπους, με μόνη διαφορά ότι τα ζώα δεν δολοφονούνται. Στόχος μας είναι να αποδείξουμε ότι ένας άλλος τρόπος ζωής είναι εφικτός, ένας τρόπος που σέβεται τις προσωπικότητες, τις ανάγκες και τη διαφορετικότητα κάθε ζώου. Άλλωστε, όλα είναι διαφορετικές ατομικότητες. Κάθε ζώο έχει τη δική του μοναδική ιστορία, προσωπικότητα και τραύμα, πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να δουλέψουμε με το καθένα με διαφορετικό τρόπο.Ως αντισπισιστά, αρνούμαστε να πληρώσουμε για να σώσουμε ένα ζώο ή να πάρουμε ζώα που έχουν αγοραστεί. Ο λόγος είναι απλός: δίνοντας χρήματα σε έναν εκμεταλλευτή, αυξάνεται το κέρδος του. Αυτό δεν θα αλλάξει το σύστημα εκμετάλλευσης· αντίθετα, θα το ενισχύσει, γιατί αυτά τα χρήματα θα επιτρέψουν στον εκμεταλλευτή να αγοράσει περισσότερα ζώα, συχνά πιο κερδοφόρα και σε μεγαλύτερους αριθμούς. Πιστεύουμε ότι αυτός δεν είναι ο τρόπος για να σταματήσει η εκμετάλλευση των ζώων.Παρά τις δυσκολιές, αρνούμαστε και θα αρνούμαστε πάντα τη χρηματοδότηση από το κράτος ή την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν μπορούμε να αντιταχθούμε σε ένα σύστημα που ευθύνεται για τόσο πόνο και ταυτόχρονα να επωφεληθούμε από αυτό όταν μας βολεύει, ακόμα κι αν δεν αφορά άμεσα εμάς. Τα μη ανθρώπινα ζώα (όπως και τα ανθρώπινα) δεν θα είναι ποτέ ελεύθερα σε μια καπιταλιστική κοινωνία.Κάθε νέο άτομο που εντάσσεται στο καταφύγιο αντιπροσωπεύει μια επένδυση χρόνου και πόρων για πολλά χρόνια. Αυτό συχνά παραβλέπεται από αυτούς που μας ζητούν να δεχτούμε ένα ζώο. Αν θέλουμε να καλωσορίσουμε περισσότερα ζώα, είναι σαφές ότι χρειαζόμαστε περισσότερους οικονομικούς πόρους και περισσότερη πρακτική βοήθεια. Η διάσωση ενός ζώου είναι απλώς η ορατή κορυφή του παγόβουνου.Ωστόσο, ο στόχος μας παραμένει να παρέχουμε μια ήρεμη και γεμάτη ζωή σε όσο το δυνατόν περισσότερα μη ανθρώπινα ζώα, σεβόμενα την ευημερία και τις ανάγκες τους.Ένα πολύ ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ για τα καταφύγια που συγκλίνει αρκετά με την οπτική μας, είναι το «Escape, Resistance and Solidarity - Farmed Animal Sanctuaries as the Heart of the Movement». Είναι διαθέσιμο στο YouTube με ελληνικούς υπότιτλους: www.youtube.com/watch?v=oDD4AZQBgj8&t=14s ... See MoreSee Less

Photo

View on Facebook
· Share

Share on Facebook Share on Twitter Share on Linked In Share by Email

ENG/GRWe can finally share Garry’s story with you, now that he is no longer owned by a hunter. Garry is officially a proud member of the DoggybagCrew!We first spotted Garry in February, wandering around the village where we lived. He wasn’t approachable, but we made sure to feed him every time we saw him. It was clear he had been abandoned by a hunter. The moment we first saw him, we said to ourselves, “When the time comes, you’re coming to the shelter.”Months passed, and Garry was still around, but we noticed his condition deteriorating day by day. He started looking like an old dog—worn down and in poor health. Despite our efforts to feed him, he remained wary and unapproachable. We reached out to local volunteers, letting them know we wanted to help him and asking for their assistance in catching him. In June, shortly after we moved to the shelter, Garry was finally caught and taken directly to the vet. There, he was diagnosed with leishmaniasis (kalazar) and kidney issues. Treatment for both conditions began immediately.Through his microchip, the vet managed to contact the hunter listed as his owner. The hunter admitted he had passed Garry (then named Aris) to another hunter, who had likely abandoned him. We decided to rename him, not wanting to associate him with the name used by his exploiters. At the time, we also kept the situation quiet, unsure if the original owner would let us keep him. Fortunately, he eventually agreed to transfer the microchip to our name.The day after Garry arrived at the shelter, he transformed into a completely different dog from the one we had seen in the village. He couldn’t stop running and playing! Garry is now the happiest being at the shelter, enjoying every moment of his new life. He receives so much love that he’s become a little spoiled (and even a bit clingy—watching our every move and following us everywhere!). It’s something we’re working on gently.It took a month for Garry to trust us enough to accept touch without fear. The first time we succeeded to pet him, he froze in suspicion, clearly expecting harm. He had been beaten in the past and didn’t understand that our hands meant no harm. Over time, his fear melted away. Now, Garry can’t get enough affection—he constantly demands pets, hugs, and kisses, and even gets jealous when we pay attention to other dogs! His latest kidney tests showed great improvement, but he will need to stay on a kidney-friendly diet, along with Pronefra and Zylapour for his leishmaniasis. Garry is now a permanent resident of our shelter, and we are committed to giving him all the love and care he missed during his years with hunters.We love you, Garry Lou! ❤️*Your support makes stories like Garry’s possible. Even a small donation can make a big difference in ensuring his special treatment and ongoing care. If you’d like to help, feel free to contact us or visit the Linktree in our bio to explore all the ways you can support us.********Ενα νεο κεφαλαιο ξεκινα για τον Garry!!Μπορούμε επιτέλους να μοιραστούμε μαζί σας την ιστορία του Garry, τώρα που δεν “ανήκει" πλέον σε κυνηγό και είναι επίσημα μέλος του DoggybagCrew. Εντοπίσαμε για πρώτη φορά τον Garry τον Φεβρουάριο, να περιφέρεται στο χωριό όπου ζούσαμε. Δεν ήταν προσιτός, αλλά φροντίζαμε να τον ταΐζουμε κάθε φορά που τον βλέπαμε. Ήταν ξεκάθαρο ότι είχε εγκαταλειφθεί από κυνηγό. Τη στιγμή που τον είδαμε για πρώτη φορά, είπαμε στον εαυτό μας: «Όταν έρθει η ώρα, θα έρθεις μαζί μας στο καταφύγιο». Πέρασε ο καιρός και ο Γκάρι ήταν ακόμα εκεί, αλλά παρατηρήσαμε ότι η κατάστασή του χειροτέρευε μέρα με τη μέρα. Άρχισε να μοιάζει με γέρικο σκυλί — ταλαιπωρημένος και με εμφανή θέματα υγείας. Παρά τις προσπάθειές μας να τον ταΐσουμε, παρέμεινε επιφυλακτικός και απρόσιτος. Απευθυνθήκαμε σε ντόπιους εθελοντές, ενημερώνοντάς τους ότι θέλαμε να τον βοηθήσουμε και ζητήσαμε τη βοήθειά τους για να πιαστεί. Τον Ιούνιο, λίγο αφότου μετακομίσαμε στο καταφύγιο, ο Garry τελικά πιάστηκε και μεταφέρθηκε απευθείας στον κτηνίατρο. Εκεί διαγνώστηκε με λεϊσμανίαση (καλαζάρ) και προβλήματα στα νεφρά. Η θεραπεία και για τις δύο καταστάσεις ξεκίνησε αμέσως. Μέσω του μικροτσίπ του, η κτηνίατρος κατάφερε να επικοινωνήσει με τον κυνηγό που ήταν καταχωρημένος ως ιδιοκτήτης του. Ο κυνηγός παραδέχτηκε ότι είχε δώσει τον Garry (τότε ονομαζόταν Άρης) σε έναν άλλο κυνηγό, ο οποίος τον είχε εγκαταλείψει. Αποφασίσαμε να του αλλάξουμε όνομα, μη θέλοντας να τον συσχετίσουμε με το όνομα που χρησιμοποιούσαν οι εκμεταλλευτές του. Επιλέξαμε να μη μιλήσουμε ανοιχτά για τον Garry νωρίτερα, αφού δεν γνωρίζαμε αν ο αρχικός ιδιοκτήτης θα μας άφηνε να τον κρατήσουμε. Ευτυχώς, τελικά συμφώνησε να μεταφέρει το μικροτσίπ στο όνομά μας.Την επομένη μέρα της άφιξης του Garry στο καταφύγιο, μεταμορφώθηκε σε ένα εντελώς διαφορετικό σκυλί από αυτό που είχαμε δει στο χωριό. Δεν μπορούσε να σταματήσει να τρέχει και να παίζει! Ήταν πλέον το πιο ευτυχισμένο ζώο στο καταφύγιο, απολαμβάνοντας κάθε στιγμή της νέας του ζωής. Λαμβάνει τόση αγάπη που έχει γίνει λίγο κακομαθημένος (και λίγο προσκολλημένος—παρακολουθεί κάθε μας κίνηση και μας ακολουθεί παντού!). Είναι κάτι το οποίο προσπαθούμε σιγά σιγά να το δουλέψουμε. Χρειάστηκε ένας μήνας για να μας εμπιστευτεί αρκετά ώστε να δεχτεί άγγιγμα χωρίς φόβο. Την πρώτη φορά που καταφέραμε να τον χαϊδέψουμε, πάγωσε από καχυποψία, περιμένοντας σαφώς κάτι κακό. Είχε κακοποιηθεί στο παρελθόν και δεν καταλάβαινε ότι τα χέρια μας δεν ήθελαν να τον βλάψουν. Με τον καιρό, ο φόβος του εξαφανίστηκε. Τώρα, ζητάει συνεχώς χάδια, αγκαλιές και φιλιά, και ζηλεύει όταν δίνουμε προσοχή σε άλλα σκυλιά!Οι τελευταίες εξετάσεις για τα νεφρά του έδειξαν μεγάλη βελτίωση, αλλά θα πρέπει να παραμείνει σε ειδική διατροφή για τα νεφρά, μαζί με το Pronefra και το Zylapour για τη λεισμανιαση.Ο Garry είναι πλέον μόνιμος κάτοικος του καταφυγίου μας και σκοπεύουμε να του προσφέρουμε όλη την αγάπη και τη φροντίδα που του έλειπε τα χρόνια που πέρασε με τους κυνηγούς.Σε αγαπάμε, Garry Lou!*Η υποστήριξή σας μας δίνει τη δυνατότητα να χειριζόμαστε δύσκολες καταστάσεις όπως αυτή του Garry. Ακόμα και μια μικρή δωρεά μπορεί να κάνει μεγάλη διαφορά, εξασφαλίζοντας την ειδική του θεραπεία και τη συνεχή φροντίδα του. Αν θέλετε να βοηθήσετε, μη διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μας ή να επισκεφθείτε το Linktree για να δείτε όλους τους τρόπους που μπορείτε να μας στηρίξετε. ... See MoreSee Less

Photo

View on Facebook
· Share

Share on Facebook Share on Twitter Share on Linked In Share by Email

GR/ENGΟ Όσκαρ μεγαλώνει πολύ μέρα με τη μέρα και χρειάζεται μεγαλύτερο και γερό χώρο. Σκοπεύουμε άμεσα να ξεκινήσουμε εργασίες για πέτρινη περίφραξη και μεγαλύτερα σπιτάκια για τον χειμώνα, τόσο για τον Όσκαρ όσο και για άλλα διασωσμενα γουρουνάκια!Χρειάζονται μεγαλύτερο χώρο ώστε να μπορούν να τρέχουν, να παίζουν και να σκάβουν, γιατί πολύ εύκολα βαριουνται! Ο Όσκαρ, όπως όλα τα γουρουνάκια, είναι πολύ κοινωνικός, λατρεύει τα σκυλιά του καταφυγίου και ενθουσιάζεται όταν γνωρίζει αλλά ζώα! Οι τελευταίες εργασίες στο καταφύγιο, η σίτιση και τα κτηνιατρικά που έπρεπε να καλύψουμε για ζώα εντός και εκτός του καταφυγίου, σχεδόν αδειασαν το ταμείο μας.Ωστόσο, παραμένουμε συνειδητά μακριά από κρατικές χρηματοδοτησεις και συνεργασία με κρατικές δομές. Θεωρούμε ότι είναι εφικτό να φτιάξουμε έναν ασφαλή χώρο για τα ζώα βασισμένο στην αυτοοργανωση και την αλληλεγγύη και υπάρχουν πολλοί τρόπο για να το πετύχουμε αυτό. Αν θέλετε να μας βοηθήσετε συνδιοργανωνοντας μια εκδήλωση ή να διοργάνωσετε εσείς κάτι για τον νέο γουρουνοχωρο, να προσφέρετε οικονομική ή πρακτική βοήθεια, ή έχετε οποιαδήποτε άλλη ιδέα για στήριξη μπορείτε να μας στείλετε μήνυμα. Επίσης κάθε μικρή δωρεά είναι πολύ πολύ σημαντική για να συνεχίσουμε και μπορείτε να δείτε όλους τους τρόπους στο παρακάτω link : linktr.ee/doggybagcrew🐽🐽🐽🐽🐽Oscar is growing quickly day by day and needs a larger, sturdier space. We plan to start work immediately on a stone fence and larger shelters for the winter, both for Oscar and for other rescued pigs that will join the sanctuary! They need bigger spaces to run, play, and dig, as they get bored very easily! Oscar, like all pigs, is very social, loves the sanctuary’s dogs, and gets excited when meeting other animals!The recent work at the sanctuary, along with feeding and veterinary care for animals both within and outside the sanctuary, has almost emptied our savings.However, we consciously stay away from state funding and collaboration with government structures. We believe it is possible to create a safe space for the animals based on self-organization and solidarity, and there are many ways to achieve this. If you would like to help by co-organizing an event, hosting one yourself for the new pig space, offering financial or practical support, or if you have any other idea to contribute, feel free to message us. Also, every small donation is incredibly important for us to continue, and you can find all the ways to support us at the link below:linktr.ee/doggybagcrew ... See MoreSee Less

Photo

View on Facebook
· Share

Share on Facebook Share on Twitter Share on Linked In Share by Email